Kto potrafi mówić rękami?

Specjaliści od komunikacji międzyludzkiej twierdzą, że każda informacja dociera do nas przez kanał dźwiękowy (słowa, ton, modulacja itd.) tylko w niespełna 20 procentach; w ponad 80 procentach rozumiemy... oczami. To stwierdzenie w szczególny sposób sprawdza się we Włoszech, gdzie „rozmawia się rękami”. Każdy gest ma swoje znaczenie; może być zwykłą informacją, lecz także opinią; propozycją lub odradzeniem; może być przyjazny, neutralny, obraźliwy (lepiej nie powtarzać gestów przypadkowo ujrzanych)!

Przedstawiamy znaczenie niektórych gestów neapolitańskich, cytując fragmenty słownika „Jak ci to powiedzieć?” (Bruno Paura, “Comme te l’aggia dicere?”). Zdjęcia samego autora.

• Rogacz! (palec wskazujący i mały są wyprostowane, pozostałe palce zamknięte w pięść). Znaczenie dosłowne: twoja kobieta cię zdradza. Gest wysoce obraźliwy.

• Za dużo mówisz! (palec wskazujący, skierowany w stronę ucha, zatacza małe kółka).

• Troszeczkę (kciuk opiera się o końcówkę palca wskazującego).

• Filiżanka kawy (kciuk i palec wskazujący stykają się, jakby trzymały filiżankę kawy).

• Tak cię zbiję, że spuchną ci oczy! (dłonie o rozczapierzonych palcach są skierowane w stronę oczu).

• To skąpiec! (dłoń stopniowo składa się w pięść, przybliżając się do klatki piersiowej)

• Tiritittitti! (imituje się gest grającego na skrzypcach). Znaczenie: nic mnie to nie obchodzi.